Με φιλοδοξίες και πολλά όνειρα άρχισε μία διαδρομή για την Παναχαϊκή πριν από τριάμισι χρόνια, μετά από την πιο καταστροφική σεζόν στην ιστορία της. Και ήδη αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχουμε τα ίδια απαξιωτικά, όπως και τότε, φαινόμενα.

Η πρώτη φορά που η Πάτρα έδειχνε ενωμένη και στο πλευρό των "κοκκινόμαυρων" έφερε την Παναχαϊκή Συμμαχία, όπου επιφανείς επιχειρηματίες της πόλης ανέλαβαν να βγάλουν την Παναχαϊκή από τον βούρκο που είχε παρέλθει την προηγούμενη χρονιά.

Στην οποία έγινε ο... περίγελος της ποδοσφαιρικής Ελλάδας παίζοντας με εννέα επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στα τελευταία παιχνίδια της σεζόν της τότε Β’ Εθνικής.

Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΠΑΕ

Και χρειάστηκε να κινηθεί γη και ουρανός, νόμοι και κυβερνήσεις, ώστε να δημιουργηθεί νέα "καθαρή και υγιέστατη" ΠΑΕ, η ΠΑΕ Παναχαϊκή 1891, και να απεμπλακεί από την "αμαρτωλή" και χρεωμένη (περί τα 1,5 εκατ. ευρώ) ΠΑΕ Παναχαϊκή 2005, που είχε γίνει περίγελος από τα καμώματα των ιδιοκτητών της.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΟΡΑΜΑ

Η Παναχαϊκή Συμμαχία δεν ξεκίνησε μόνο με όραμα και απίστευτη για τα δεδομένα της Ελλάδας οργάνωση αλλά δοκιμάστηκε και την επόμενη διετία και πήρε άριστα σε όλους, μα όλους τους τομείς.

Παράγοντες της εμβέλειας των Μαρλαφέκα (μπροστάρης τότε), Μπακαλάρου, Κουνάβη, Λαμπρόπουλου, Χρυσανθόπουλου και τόσων ακόμα, "έβαλαν πλάτη».

Τότε τίποτα δεν προμήνυε το τι θα επακολουθήσει. Αυτά που άρχισε να χτίζει η Συμμαχία και οι πρωτοβουλίες του Κώστα Κατσουράνη, φάνταζαν στέρεα και έδειχναν πώς θα πήγαιναν την Παναχαϊκή σε τελείως διαφορετικούς δρόμους από ότι είχε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια της επαγγελματικής της ιστορίας.

Μπορεί να ξεκίναγε από τα αλώνια της Γ' Εθνικής που τότε έμοιαζε με τοπικό πρωτάθλημα αλλά εκεί που έφτασε οργανωτικά και περιτριγυρισμένη από ανθρώπους του ποδοσφαίρου φαινόταν ότι η Β' Εθνική, η τότε football league, ήταν πολύ μικρή για τα δεδομένα της. 

ΡΗΞΗ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

Στα μέσα όμως της δεύτερης χρονιάς μίλησε το DNA της πόλης. Αρχικά η ποδοσφαιρική κατάσταση της χώρας τότε στέρησε με τους νόμους αλλά και τις ομάδες ασανσέρ, μία διαφαινόμενη άνοδο στο δημιούργημα των παικτών, του Σωκράτη Οφρυδόπουλου, του Κώστα Κατσουράνη, των διοικούντων τη Συμμαχία και όλων των ανθρώπων που στήριζαν τότε την ομάδα.

Αυτή η άνοδος θα είχε φέρει οικονομική ευημερία, διαφορετική οργάνωση αλλά και δεδομένα έσοδα από την ΕΠΟ, πριν από χορηγούς και τηλεοπτικά, που θα έφερναν προπονητικό κέντρο και γήπεδο στολίδι στην ομάδα. Όπως είναι ευκόλως εννοούμενο τα δεδομένα θα ήταν τελείως διαφορετικά και κάπου εκεί μίλησε η νοοτροπία της πόλης και από συμμαχία έγινε… διχόνοια.

Εσωτερικά προβλήματα, προσωπικές αντιπάθειες και πάνω απ' όλα αδυναμία να στηριχτεί πλήρως το οικονομικό φορτίο της ΠΑΕ, έφεραν το τέλος. Ένας - ένας οι Σύμμαχοι αδρανοποιούνταν και αποχωρούσαν.

Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή και όπως κάθε τέτοια ιστορία, ο ήχος της κατάρρευσης είναι πολύ μεγαλύτερος από τα συντρίμμια που παρέλαβαν την ομάδα για να την ανυψώσουν οι ίδιοι άνθρωποι της.

«ΕΠΟΧΗ» ΔΡΟΣΟΥ

Σε επίπεδο ονομάτων και διοικητικής διάρθρωσης μετά την διάλυση της Συμμαχίας ήρθε ο Πατρινός επιχειρηματίας Δημήτρης Δρόσος να αναλάβει το management φέρνοντας καταιγίδα αντιδράσεων στον κόσμο και τους φίλους της Παναχαϊκής, δοθέντος του παρελθόντος του και της εμπλοκής του στο παρελθόν με την Δικαιοσύνη για θέματα στοιχηματισμού.

Αυτές οι αντιδράσεις έγιναν κύμα που παρέσυρε την ομάδα μετά τα πρώτα αρνητικά αποτελέσματα.

Η αδικαιολόγητη αλλαγή τότε προπονητή έφερε και το τελειωτικό χτύπημα της εποχής Δρόσου.

Μπορεί το πρωτάθλημα να τελείωσε κακήν - κακώς αλλά η επόμενη σελίδα δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς πόσο χειρότερη θα ήταν για την ομάδα.

ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τον Δρόσο, με την ολιγόμηνη θητεία (επισήμως ήταν αντιπρόεδρος της ΠΑΕ) διαδέχτηκε ο μέχρι πρότινος συνεργάτης του Σάκης Καλογερόπουλος, που στο μεταξύ σύμφωνα με τα ρεπορτάζ και τις εκατέρωθεν δηλώσεις, βρίσκονταν σε άγρια κόντρα μεταξύ τους.

Ο Καλογερόπουλος δεν παρουσιάστηκε ποτέ στην πόλη, που άλλωστε ούτε την ενδιάφερε, ούτε αυτός, ούτε η Παναχαϊκή όπως είχε απαξιωθεί, δεν μίλησε για το πλάνο και το βιογραφικό του και αυτό σε συνδυασμό με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, είχε σαν αποτέλεσμα ακόμα ένα βήμα προς τον πάτο.

Έδιωξε όλο το πατρινό στοιχείο (που έφευγε κακήν κακώς) και τελικά αφού εγκατέλειψε ο κόσμος το γήπεδο και τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που περίμενε ο ίδιος, κάποια στιγμή ανακοίνωσε πως δεν μπορεί να φέρει το βάρος άλλο μόνος του. Ω τι έκπληξη!

Ακολούθησε κάτι που περιμέναμε ότι δεν θα ξαναζήσουμε, με την Παναχαϊκή να κατεβαίνει σε δύο αγώνες χωρίς προπονητή στον πάγκο της και τις προπονήσεις να τις κάνει ο γυμναστής.

Οι παίκτες και οι υπάλληλοι ήταν απλήρωτοι τη μισή σεζόν, όλοι εγκατέλειψαν την ομάδα και όσοι έμειναν έκαναν αποχή. Στα γραφεία δεν υπάρχει κανείς και η ομάδα αφημένη στο έλεος του Θεού, κατεβαίνει σε αγώνες δεξιά και αριστερά χωρίς να κάνει καν προπόνηση.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΜΠΑΡΛΟΥ

Κάπως έτσι επισημοποιήθηκε το ενδιαφέρον ενός νέου Πατρινού επιχειρηματία ο οποίος δραστηριοποιείται χρόνια, στο ποδόσφαιρο του Γιώργου Μπάρλου ("boss" στον Ατρόμητο Ζαρουχλεΐκων), ο οποίος από την Παρασκευή (14/2) έχει συμφωνήσει με τον Σάκη Καλογερόπουλο για την απόκτηση των Μετοχών στο όνομά του.

Χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς την ελπίδα και το όραμα των χρόνων της Συμμαχίας, η Παναχαϊκή ψάχνει την ηρεμία και τη σταθεροποίηση τουλάχιστον στα δεδομένα που είχε κατακτήσει την προηγούμενη τριετία. Κυρίως όμως ψάχνει την ευκαιρία να μην διαλυθεί εις εξ ων συνετέθη. Κι αυτό είναι το πρώτο στοίχημα για τον Γιώργο Μπάρλο (εφόσον ασφαλώς αναλάβει τα ηνία της ΠΑΕ Παναχαϊκή 1891).

ΗΛΙΑΣ ΜΑΤΣΑΣ